Noord Sulawesi

Hallo lieve mensen!

Hoe gaat het in Nederland? De zon schijnt hier nog goed! Dus daar gaan we komende weken nog van genieten ;) Na Manado zijn we met de public boat naar het eiland Bunaken gegaan. Het eiland staat bekend om het duiken en snorkelen. Hier hebben we een paar dagen doorgebracht op een super leuk resort. We aten alle maaltijden met de andere gasten en dat was erg gezellig! De eerste dag gingen we in de morgen snorkelen. Iets verder van de kust zagen we mooi helblauwe zeesterren en veel vissen. Daan kwam Kirsten voorbij zwemmen en Kirsten trok hem voor de gein een stukje terug. Daan begon meteen te spartelen, beetje overdreven vond Kirsten nog, totdat zij ineens een steek in haar oksel voelde... Pijn! Dus zij was ook aan het spartelen. Wij (echte avonturiers) meteen terug naar de kant waar we besloten dat in het zonnetje een boekje lezen ook erg leuk was. Uiteindelijk bleken het kwallen te zijn die ons gebeten hadden en was het allemaal niet spannend, toch hadden we het even gehad met het snorkelen... De volgende dag hebben we een beetje in onze hangmat geluierd en in de middag een bromfiets gehuurd om het eiland te verkennen. Verdwalen lukte niet want er loopt een soort fietspad door de drie dorpen op het eiland, dat uiteindelijk overgaat in een pier en dan ineens ophoudt. Dus keren en weer terug. Het uitzicht was wel ontzettend mooi en de mensen zijn heel vriendelijk. De laatste dag op Bunaken hebben we de moed toch weer bij elkaar geraapt en zijn we met twee Zweedse meiden (Daan had de moed snel bij elkaar) met de boot gaan snorkelen. Gelukkig maar, want dat was zo gaaf! Super veel mooie vissen, koraal en zelfs een paar zeeschildpadden voorbij zien zwemmen. Plus we zijn wèl gestoken, maar het deed niet zo'n pijn als de eerste keer en we wisten nu wat er aan de hand was.
Na Bunaken met de boot terug naar Manado.
Over Manado kunnen we kort zijn. Het was vies! Overal vuilnis, zooi en ratten. Vanaf Manado zijn we terug geweest naar Tasikoki het centrum waar Kirsten vrijwilligerswerk heeft gedaan. Leuk om Daan alles te laten zien en nog even met iedereen te kunnen kletsen. Na Tasikoki zijn we naar Tangkoko Nature Reserve geweest en hebben daar apen in het wild gezien. Onder andere de tarsiers, de kleinste primaten. Heel schattig waren die!
De volgende dag hebben we de reis tussen Manado en Gorontalo gemaakt. Op de kaart leek het eiland iets kleiner dan het is en uiteindelijk zaten we ruim 8 uur in de auto. Veel kunnen zien onderweg, maar eigenlijk was het gewoon een erg lange rit. Bij aankomst werden we opgevangen door een gids en hij heeft ons geholpen met het hotel. De dagen daarna hebben we met de gids verschillende dingen bekeken in de stad en zijn we naar een waterval geweest. We moesten wel eerst anderhalf uur klimmen en klauteren door de jungle voordat we bij die waterval waren, maar het was de moeite waard. We hebben daarna nog heerlijk aan het strand gelegen. We hadden de e-reader niet bij ons en dan gaat Kirsten zich vervelen (ze heeft namelijk al zo'n 20 boeken gelezen hier). Dus hebben we tot vermoeiends toe "ik zie, ik zie wat jij niet ziet" gespeeld. De kleur blauw was favoriet omdat zowat alles in de omgeving blauw was; blauwe huisjes, blauwe zee, blauwe posters, blauwe touwtjes, blauwe ogen, blauwe lucht, blauwe daken, blauwe bootjes etc. Blue world zeg maar. Daarna hebben we gegeten in de shopping mall van de stad en ook daar werden er weer driftig foto's van ons gemaakt. Hello Misterrrrr hoorde je werkelijk om de minuut. Af en toe echt om gek van te worden. Maar goed smile and wave... De volgende dag hebben we weer met de gids een tour door de stad gemaakt en wat geluierd op het strand. Gorontalo is echt veel mooier en schoner dan Manado dus het was zeker de moeite om hier even te blijven. Vrijdagavond hebben we de boot naar de Togian eilanden gepakt. We konden uit verschillende opties qua comfort kiezen. We hadden maar besloten om de hut van de kapitein te huren: airco en een bed. De andere optie was om op een matje een plekje te zoeken op het dek. Aangezien we op de boot in Tanzania goed ziek zijn geweest, wilden we dit wel zo relax mogelijk gaan doormaken. De tocht is toch 11 uur en in de nacht. Uiteindelijk is de boottocht erg goed gegaan. We zijn niet ziek geweest en ook prima kunnen slapen aan boord. Bij de haven werden we opgehaald door de boot van het hotel.
Zaterdagmorgen zijn we dus aangekomen bij de Togian eilanden en zijn we naar het eiland Kadidiri gegaan. We hebben een mooie kamer met uitzicht op de zee. Heel ontspannend! Het is echt heel basic, want het eiland is onbewoond en we hebben in de avond een paar uur stroom en twee keer per dag water. Plus geen internet dat was ook wel verfrissend! De maaltijden eet je weer met alle gasten samen en na het avondeten lang natafelen met een biertje erbij. Flink gelachen en leuke mensen leren kennen hier! Zondagmorgen hebben we samen onze eerste duik gemaakt. We moesten eerst een video kijken en kregen allemaal uitleg. Daarna was het met de boot weg en beginnen maar. Op de boot spullen omhangen en dan moesten we onszelf het water in laten vallen. Eenmaal in het water lieten we ons naar de bodem zakken om daar een aantal oefeningen te doen. Het is echt een bizar gevoel om te ademen onder water! Na de oefeningen hebben we nog een tijdje rondgezwommen en alles bekeken. Heel gaaf was het!
Op maandag hebben we lekker geluierd en zijn we naar een strandje verder op gegaan. Daarvoor moesten we een kwartier door de jungle lopen maar dan had je het rijk ook alleen. Mooi wit strand met een prachtig uitzicht! De volgende dag hebben we vooral alle hangplekken van het resort uitgeprobeerd en een beetje gezwommen. Op dinsdag zijn we met twee andere stelletjes uit Nederland, hebben we leren kennen op de weg naar Kadidiri, een snorkeltrip gemaakt. We gingen weg met een traditionele boot van hier dus dat was leuk totdat de kaptein de motoren startte. Twee bosmaaiers met onwijs veel herrie hingen achter die boot. We voeren langs alle eilanden en het is echt onvoorstelbaar mooi. Er wonen op de Togian eilanden ook mensen, de Sea Gipsy's. Zij wonen tegen de rotsen van een eiland in houten hutjes. Niet te geloven dat je altijd op een aantal uur van de eerste stad afwoont omgeven met zee. De eerste snorkelplaats was een rif met veel koraal en mooie vissen. Daarna zijn we naar een dorpje geweest vlakbij het eiland Malenge. Daar was tegen een vrij kleine rots een dorpje waar we mochten kijken. Het uitzicht daar was wederom niet te beschrijven, super mooi helder blauw water. Zoals in de boekjes zeg maar! Daarna zijn we naar een stukje zee geweest waar je tussen kwallen kunt zwemmen die niet steken. Overal zitten die beesten om je heen. Leuk voor een keer, maar iiieeuuww..! Daarna nog een snorkelplekje aangedaan en weer lekker terug. We waren de bosmaaiers helemaal beu. Woensdag hebben we weer helemaal niks gedaan, behalve extra van het uitzicht genieten. Op donderdag was de planning om verder te reizen, maar we twijfelde enorm omdat het zo'n gave plek is om te zijn. Op woensdagavond, na een paar biertjes, hebben we de beste beslissing ooit genomen en dat was: we blijven wat langer! Een stelletje uit Nederland hadden het idee om een paar dagen naar het eiland Malenge te gaan. Opeens dachten we dat gaan we ook doen! Ook het andere stel was voor het plan te porren en na hun duikcursus komen zij achter ons aan. Dus in plaats van de drukke stad weer in, liggen we nu heerlijk in onze hangmat voor ons hutje op het strand. Echt magisch! De tocht hier na toe was vrij bijzonder. In een super klein instabiel bootje, met een vrij ruwe zee, was het af en toe best spannend! Volgende week gaan we het zuiden ontdekken.

Daag!